Sıkıntı çeken vatandaşa çare olmayan hükümet, sıkışınca ‘Tasarruf Tedbirlerine’ başvurmak zorunda kaldı. Dilerim Doğru ve sonuç alıcı tedbirler olur. Çünkü maalesef ki her zaman altta kalan düşük gelirliler eziliyor.
        Çalışan ve düşük gelirliler üzerinden uyguladıkları Tasarruf ve Kemer sıkmalar pek etkili olmuyor. Çünkü bizim temel ihtiyaçlarımızdan kestikleri, zenginlere ve kamuya bir kahve olmuyor. Zor geçinen vatandaşın temel ihtiyaçlarına göz dikeceklerine, lüks hayat ve israftan kısmaları gerekir. Eğer Avrupa’ya bakarlarsa, nerde yanlış yattıklarını ve nerden kısmaya başlamaları gerektiğini görecekler.
         Eğer gerçekten ekonomik durumu düzeltmek istiyorlarsa:
        Her şeyin temeli olan Adaleti sağlamaya çalışmalıdırlar. Bunun için de ücretler arasındaki akıl almaz farkı azaltmalıdırlar. Bütün vatandaşların ortak malı olan hazinden hiç kimseye asgari ücretin 10…80 katı maaş verilmemeli. Çalışana 17. 000, kurum (THY) müdürüne 1.400.000 lira veren bir sistem asla iflah olmaz. Ücret zamlarında aza az, çoğa çok olan yüzdelik zamdan vazgeçilmeli, seyyanen dengeli bir zam verilmelidir.
        Hiç kimse hem Vekil hem de emekli vekil maaşı almamalıdır. Halkın tepkili olduğu Emekli vekillik kaldırılmalıdır. Basından öğrendiğimize göre bir vekilin maliyeti aylık 1.980.000 liraymış. Danışmanlar, Sekreterler, harcırah ve sağlık giderleri cabası. Bunların ve kamu üst bürokratların saltanatlıklarını Avrupa’nın hiçbir ülkesinde göremezsiniz. Bu imtiyazlar mutlaka kesilmeli ve normal maaşları dışında yük olmamalılar.
        Meclis ve Saray’daki masraflar kısıtlanmalı, israftan kaçınılmalıdır.
        Devlet kurumlarında tasarrufa gidilmeli ve israf önlenmelidir. Bu gün satılacak araçların yerine yarın daha pahalıları alınmamalıdır. Sahi yerli malı TOG varken, neden 5-6 kat fiyatına yabancı arabalar alınıyor?
        Emekli maaşı gibi bazı istisnalar dışında, siyasilere bir rüşvet gibi farklı adlar altında hiç kimseye 2…5 maaş verilmemelidir. Heyet, Kurul, Meclis, Yönetim üyeliği adı altında hiç kimseye birden fazla ve yüksek ücretler verilmemeli.
        Vatandaşın mutfak masrafı ve kirası karşılanamazken, Seçim yardımı haksızlığıyla partilere trilyonlar verilmemelidir.
        Emekli ve Asgari ücretliye hakkını veremeyen devlet, zengin spor kulüplerinin ve şirketlerin vergi borçlarını ve cezaları silmemelidir.
        Üretim ve istihdam için işverenlere verilen yardımların çoğu yerini bulmamaktadır. Sosyal Devlet gereği Fakir fukaraya yapılması gereken yardımların çoğunu hak etmeyen varlıklı insanlar almaktadır. Oysa Avrupa’da hak etmediği sosyal yardımı alanlar 10-20 kat fazlasıyla cezalandırılmaktadır. Muhtaç olan ihtiyaç sahibine devlet gereken yardımı mutlaka yapmalıdır. Ama ihtiyacı olmadığı ve hak etmediği yardımı alanlar ve aracı olanlardan da bunu istismar edenler mutlaka cezalandırılmalıdır.
        Adil bir bölüşümle dünya hepimize yeter. Yoksulluk ve yokluğun sebebi temel ihtiyaçların kıtlığı değil; Zengin ve yöneticilerin doyumsuzluğu ve israflarıdır. Adalet, huzur ve ekonomik refahı, ancak adil paylaşım ve israfı önleyerek sağlayabilirsiniz…