Ebedi Mekanınız "Cehennem"dir. Yüreğime, akşamdan hüzün çökmüştü. Ayrılık yaman bir kelimeydi. Siz tek yazıldığına bakmayın, yüreklerin tek düşmanıdır ayrılılık!!

Hele ki! Sevdiğin yer den, bir de o şehir de sevdan varsa ... Taksi sokağımızı sonundan diğer yola dönerken, son kez el sallayarak bakardım. Peşimden elinde bir kap su döken sevdiklerime. Yanımda oturan anneme belli etmeden, gözyaşlarımı, elimle silerdim.

Havaalanına giden yolu hiç sevmedim. Bana hep gurbetin simgesi geldi. Yollardan kaldırsalardı, keşke tüm tabelaları. Havaalanına yaklaştıkça hüzün, yüreğimi kurak bir çöl misali kavururdu. Valizleri yüklenip, içeri girince... Ruhum yenik düşerdi. Aklım dururdu. "Artık geri dönüş yok" diye, mırıldanırdım.

Havaalanına, ilk giriş noktasında, dolan yürekler, isyan ederdi. Bilinçsiz bir isyandı. Farkına varsakta... Hep mırıldanarak kontrollerde geçerdik. "Sanki bomba mı var, bu ne be kardeşim" gibi kelimeler çoğalırdı. Bazen sıra kavgaları eklenirdi. O zaman da seslerin içine küfürler yerleşirdi. Kanımızda mı var !! Anlayamazdım ki...

Ya sabır!!! Bizlerin iyiliğine olan işlerde, sabırsızlık baş rol oynarken, hiç düşünmeyiz. Lakin başımıza bir taş düşene dek. En son pasaport çıkışına girilince...! Dişler sıkılır, yürekler, yakalanmış bir kuş misali, mecalsiz çarpar. Kollar açılır, sımsıkı sarılır. Sevdiğinin bedenine. Ben, annemi boynundan koklayarak öperdim. Son kez kokusunu içime çekerekten. Anna duasıyla hızla çıkışa yürümek. Ahh... Be gurbet!! Bedenler, kaybolana kadar yürürken, eller sallanır. Arada çok bir mesafe olmasa da, sanki aşılması imkansız yollar girer sevdiğiniz ile aranıza. İşte böyledir. Dış hatlar terminalinin içinde yaşanan duygular.

Bir kaç gün önce bu duyguları kim bilir kimler yaşarken, yarı da kalan bir hikaye oldular. Tekrar ne zaman kavuşulur denilirken, ebedi ayrılıklar yaşandı. Yada işten eve gelmesini bekleyen nice evlatlar, anneler- eşler ayrılığa sevdalandılar. Dinimizin adı sevgidir. Asla İslam terör ile anılamaz. Yüce kitabımız da bize anlatılana kulak verelim; "Kim bir mümini kasten öldürürse, cezası, içinde ebedî olarak kalacağı cehennemdir. Allah ona gazab ve lanet etmiş ve onun için büyük bir azab hazırlamıştır." -Nisa:93-

Bir Ramazan ayında... Yüreklere, düşen ateşleri yakanların yerleri, şüphesiz ki, cehennem olacaktır. Terör !!! Kimin çomağında ise, Allahın laneti O insan müsveddelerinin üzerine olsun. Türkiyem, başın sağolsun. Rabbim yüreklerimize serinlik nasip eyle. Bizleri birbirimize düşenlerden eyleme. Hep beraber amin diyelim değerli okurlarım…