İhanetin adını koyamıyorum. Ya da ihanet değil de, günlük menü adı altında, her gün yenilen bir ara sıcak desek!!!

Yılları suçluyorum. Zaman değişti. İnsanlar bencillik maskesiyle dolaşır haller aldılar. İlk yanlışında seni harcamayı, görev edinmişler. Tek doğru yaşadıkları hayatmış gibi...

Dostluklar...Yaz yağmuru misali kaldı. Islanmış elbiseler gibi. "Birazdan kurur" deyip önemsemediğimiz. Dost, sen bu kadar mı değersizleştin...!!! Dostun açılımında ne yazmaz ki... Değerin anlatılmaz ki... Olumsuzlukları seninle aşmalıyım ki... Sevginde karşılık olmaz... T arifin sadece sevgidir...ki!!! Adına sevgi eklediğim…

Dost! Nerelerdesin demeden koşup gelen Yardan üstün canıma can olan... Ben ağlamadan, yüreği dolan. Sen iki günlük değilsin ki!!! Maddi çıkarlar üstüne, kurmadık sevdamızı. Maneviyatlara açtık ruhumuzu. Seninle, elbette tartışacaktık. Lakin birbirimizi kırıp dökmemeyi Seçerekten. Sonunda gülüp anlaştık. Ya canın yanarsa, gül yüzün solarsa, Benim kalbim sızlamaz mı, he dost...

Gurbet diyarlarda daha bir farklısın. Kah ana! Kah bacısın!!! Bazen de sarılmayı özlediğim toprak kokulu babamsın.!! Nice zamanlar da, hırçınlığıma tek kılıf bulanda, sensin be dost. Senin pahan biçilmez. Sen gündüz oksijenimsin.

Gece, başımı yastığa koyduğumda, "Bu gece ölsem, arkamdan kim anar beni, kim bir Fatiha okur ruhuma...." Diye düşünmeme izin vermeyen sensin. Sayınız fazla olamaz ki... Ondan değerlisiniz. Lakin benim için anlatılmaz, sadece yaşadığım ömrüme ilaçsınız.

"Ey Dost"... Elimi bırakma "ey dost" Nice mecnunlar, bırakırda leylalarını sen bırakmazsın. Aşk bile biter. Sevdalar da eriyip gider. Nice ölümsüzlükler yok olur da!! Sen toprağıma gözyaşını akıtırken "özledim seni" diyensin.

Şu alemde arkamdan konuşmaktan belki de tek imtina eden, sensin. Sırrımı toprağa gömebilen... Düşüncelerimi okumayı becerensin. Başarımı ayakta alkışlayan...Eller senin. Kıskançlığı sonsuzluğa uğurlayabilen. Fikirlerimi beğenmesen de, beni üzmeden, kırıp dökmeden benimle konuşabilensin. Yanlışımı, sevgi sözcükleri ile kelimeleri boyayıp ruhuma sunan tek sensin.

Vefa ...İstanbul’un semtine konulmuş bir isim ise..her zaman hatırlanması gereken. Senin adını ülkelere koyuyorum. Hatta dünyanın da bir lakabı olsun mu..! "Dostluğun nefes aldığı dönence" Evet...

Her insanın bir dünyası var ise Gerçek insanların, ruhlarında yani kısaca insanlığı taşıyabilenlerin ve hala merhametiyle ağlaya bilenlerin... Dünyalarının ismi olsun. Öfkeyi yutabilenin adına ben dost derim. Ne akraba ne de yalan sevda...dostum varken yanımda. Dostlarımızın kıymetini bilelim.

Her zamanda bulunmayan, ölümsüzlüğe bulunan tek ilaç. Tek gerçek... Beni yüreklerinize dost olarak kabul edermisiniz..? Değerli okurlarım… Sevgilerimle…