Toplumun örnekleri olması gereken birtakım şahısların söylediklerini duydukça ve yaptıklarına baktıkça hayretler içinde kalıyorsunuz.

            Ölçüp tartması ve sonradan konuşması gerekenlerin pervasızca ve seviyesizce konuşmaları affedilecek gibi değil.

            Bir zevat çıkıp diyor ki: “Çocuklar için Cami içinde oyun alanı yaparsınız, çocuklar gürültü yapar ve Camiler Kerhaneye döner”

            Şimdi bu sözleri toplumun zır cahilinden duyarsınız; cahildir der geçersiniz. Lakin İlahiyatçı bir Profesörden duyunca duyduğunuza inanmazsınız.

            Mesele Cami mi? Diyanet İşleri Başkanına karşı hazımsızlık mı? Bilinmez ama Cami gibi kutsal mekân ile aynı cümlede kullanılan kerhane kelimesini kullanan kişiye karşı bize “Okumakla cahillik gider ancak eşeklik baki kalır” sözünü söylemek düşüyor.

            Böyle münasebetsiz cümleler kuran bir İlahiyatçı olamaz ya da olmamalı. Nasıl bir terbiye nasıl bir ilimle bir  insan bu cümleleri kurabilir?

            Bilgisinin eksik olduğunu söylemek mümkün olmasa da terbiyesinin eksik olduğunu söylemek mümkün. Zira az bir bilgisi olan; Peygamber efendimizin(s.a.v) torunları Hz. Hasan ve Hz Hüseyin’in Camiye gittiklerini  biliyor.

Peygamber efendimiz (s.a.v) Cemaate namaz kıldırırken Hz Hüseyin’in bir veya birden çok Peygamber efendimizin sırtına çıktıklarını ve bu yüzden Peygamber efendimizin(s.a.v) namazı uzatmak zorunda olduklarını da biliyoruz.

Peygamber efendimiz(s.a.v) Hutbe esnasında Hz Hüseyin’in cemaat arasında dolaşırken düştüğünü Peygamberimizin (s.a.v)  minberden inip  Hz. Hüseyin’i kaldırdıktan sonra tekrar minbere çıktığını ve  hutbeye devam ettiğini de biliyoruz.

Bunun gibi nice örnekler var iken ve bunları biz bildiğimiz halde İlahiyatçı bir Profesörün bilmemesi imkânsız olduğuna göre haddi aşan bu cümleler neden kurulmaktadır?

Malum şahsın gazetesi daha önce de Diyanet işleri Başkanını “Belden aşağı” ifade ve töhmetlerle yıpratmaya çalıştı.

Ancak hazımsızlık, yıpratma ve hırs insanı bu kadar alçaltmamalıdır. Hele hele Cami gibi kutsal mekânların hırslara ve çıkarlara alet edilmemesi gerekirdi.

Evet, Camiler çocuklarla şenlenmeli. Çocuklarımız Camilerde büyümeli. Camilere alışmalı ve Camileri sevmeli.

Bugünkü gençlik camilerden kopmuşsa, bu kopuşun hangi zihniyetin ürünü olduğunu sanırım sormaya gerek yok.