Kapitalizm şekilci birey yetiştirmektedir. Bireyler, Kapitalizmin egemen olduğu toplumlarda göründükleri gibi değiller. Bir bakıma toplum içinde gösteriş yaparlar.

            İslam’ın öze verdiği değeri hiçbir sistem vermez. Ne Sosyalizm, ne Komünizm ne de Kapitalizm. Bilakis Kapitalizm öze hiç değer vermez.

            İslam içe dönük başlar. İçe dönük misyonunu bitirdikten sonra dışa yönelir. İç eğitim, olmazsa olmazlardandır.

            Onun içindir ki, İslam’ın çekirdek kadrosu Mekke’de Erkam’ın evinde yetişti. İçe dönük eğitimlerini Erkam’ın evinde tamamladılar.

            Öğretmenleri Peygamber Efendimiz(s.a.v) öğrencilerini İslami eğitim metodu ile yetiştirdi. Öze dönük çalışmaları ve eğitimleri tamamlanmadan dışa yönelik çalışma başlamadı.

            Kapitalizm ise madde üzerine çalışma yapmaktadır. Maddeyi öne alan Kapitalizm manayı örtmektedir.

            Günümüzde, Kapilatizmin egemen olduğu toplumlar içi boş gösteriş meraklısı insanlar yetiştirmektedir. Tam anlamı ile “Kofik” tipler yaygınlaşmaktadır.

            Görüntüye, fiziğe, paraya, lükse düşkün insanlar; içsel eğitimlerin, terbiyenin, ahlakın gereksiz olduğuna inanmaktadırlar.

            Her şeyin para ile madde ile çözülebileceğine inanan adeta maddeye ve paraya iman eden bir toplum, bir nesil türedi.

            En iyi yerlerde gez, en iyi yemeği ye, en iyi arabalara bin, en iyi evlerde otur, mantığı ile büyüyen bireyler şekilci ve bencil bir nesli beraberinde getirdi.

            Öyle ki yanı başından habersiz, bilgisiz, görgüsüz, acımasız, vurdumduymaz bir insan modeli ortaya çıktı. Medyatik ve magazinsel tiplere sıkça rastlanır oldu.

            Harap olmuş Halep’in acılarını hissetmekten çok uzak gençler yıkık Halep evlerinin önünde “selfie” çekerek olayı magazinsel hale dönüştürmektedirler.

            Facebook’ta mükellef sofralarda oturduğunu resmetmek görgüsüzlüğün en alası, özel hayatının videolarını herkese açık sanal ortamlarda yayınlamak maskaralığın zirvesi.

            Topluma faydalı bir icadı, yayınlanmış bir kitabı, ülke için itibar edilebilir bir analizi, fakir-fukara için reklamsız bir yardımı medyatik toplumda göremeyiz.

            İşin özü kaçmış durumda. Artık cep telefonundan ayrılmaz olunmuş. Trafik kazası geçirip acilen hastaneye yetişmesi gereken yaralının durumu dahi medyatik bir hale çevirenler var.

            Nerede yemek yediğini, hangi otelde kaldığını, hangi uçağa bindiğini, hangi Cafede olduğunu, hangi arabaya bindiğini, nerelerde gezdiğini v.s. kısacası neredeyse özel, genel yirmi dört saatini paylaşacak bir nesil bir toplum oluştu.

            Kitap okumayan, bireysel anlamda kendini yetiştirmeyen, öze önem vermeyen bir Medyatik toplumla nereye kadar?