İnsanın sığınma ve korunma ihtiyacı insanlık tarihi kadar eskidir. İnsanın beşer olması dolayısıyla hata yapmasından kaynaklı düzeltilme ihtiyacı bulunmaktadır.

İnsanın kemale ermesi için hata yapması sonrasında orijinal kodlarına dönmesi, orijinal kodlarına dönmesi için de kodlarını bilen tarafından kodlarının yüklenmesi gerekmektedir.

Üst koda geçmesi için insanın bazı özellikleri olmalıdır. Bu özelliklere sahip olmak için insanın gayret ve çaba içerisine girmesi ancak ne yapmalıyım? Nasıl yapmalıyım? Sorularına cevap bulması gerekmektedir.

İnsanoğlu hep arayış içinde olmuştur. Kemale ermek için de arayış içinde olmalıdır. Arayış içinde olan ya da düzeltilme ihtiyacı bulunan İnsana; Onu en iyi bilen, Ona şahdamarından daha yakın Olan yaratıcısı tarafından rehber ve bilgi gönderilmiştir.

 İşte tam da burada Yaratıcı ve Kul ilişkisi başlamıştır. Yaratıcının Kulu yaratmasındaki amacını gönderdiği “Yaşam Kılavuz”larından öğreniyoruz.

 “Ben, cinleri ve insanları yalnızca bana ibadet etsinler diye yarattım.” -ZÂRİYÂT: 56- Burada yaratılma amacının ibadet olduğunu bize açıklayan Yüce yaratıcımız istikametimizi bize tayin etmiştir.

İbadet etmenin ne olduğunu da yine bizlere gönderilen rehber kaynaklardan öğreniyoruz. İbadet etmenin sözlükteki anlamı “Kulluk görevlerini yerine getirme, yaratıcıya bağlılık” olarak tarif edilir.

Başka bir deyişle ibadet, Allah’a karşı gösterilecek saygı ve tazimdir. İbadet çeşitleri de şöyle tasnif edilmektedir.

1-Kalp ve beden ile yapılan ibadetler

2-Mal ile yapılan ibadetler

3-Hem beden ile hem de mal ile yapılan ibadetler.

Dolayısıyla bizden ibadet etmemizi isteyen yaratıcı neyi nasıl yapmamızı da bize tarif ediyor. O halde bize düşen bunları gereğince yerine getirmektir.

İbadet, öncelikle Allah emrettiği için yapılır. Bu konuda Yüce Allah şöyle buyurmuştur: "Ey insanlar! Sizi ve sizden öncekileri yaratan Rabbinize kulluk edin." -El Bakara Suresi: 21. ayet-

İbadet etmek kulluk görevidir. İbadet etmeyi günümüz insanı genel olarak yanlış anlamıştır. Ya da kendine göre yorumlamıştır.

İnsan, ibadet etmeyi dar kalıplara sığdırmış dolayısıyla kulluğu pasif düzeye indirgemiştir. İbadet etme Cami içinde veya insanın kendi özeli içinde kalması gereken bir ritüel olarak görülmüştür.